| dc.description.abstract | Motivert av spørsmålet om korleis det går med den norske innvandrarpopulasjonen, søker oppgåva å utforske forskjellane mellom innvandrarar og innføddes intergenerasjonelle inntektsmobilitet. For å svare på dette, estimerast IGE, intergenerasjonell inntektskorrelasjon, og IRM (rankmobilitet). Estimatas sensitivitet for inntektsmål (blant anna samla inntekt med og utan statlege overføringar) indikerer kva underliggande mekanismar som verkar på innvandrarar og innføddes estimat. Analysen nyttar seg av at barn av innvandrarar i Noreg er gamle nok til å kunne måle inntekt stabilt. Det tas eit effsient utval innvandrarar, og eit samanliknbart utval innfødde. Resultata viser at innvandrarar jamnt over har høgare mobilitet enn innfødde, og spesielt robust er denne forskjellen når ein ser på IGE. Resultata frå IRM-estimata tyder på at innvandrarar sin inntektsposisjon nermar seg den innfødde delen av befolkinga. Med konstant IRM over dei komande generasjonane vil innvandrarane ha tilnerma lik gjennomsnittleg inntektsposisjon innan to generasjonar. Velferdsstatens effekt på IGE er svært stor. Eksludering av offentlege overføringar frå samla inntekt, aukar innføddes IGE frå 0,239 til 0,480. Estimatet er høgare enn Danmark og USA (Heckman og Landersø 2017). For innvandra observerast ein nedgang frå 0,193 til 0,138. Gjennomgåande viser resultata at denne endringana, og andre tilsvarande endringar, er drive av den relative inntektsulikheita, og i mindre grad endra intergenerasjonell korrelasjon. | en_US |
