| dc.description.abstract | Είναι γνωστή η σημασία των νομισματικών θησαυρών στην ερμηνεία αρχαιολογικών δεδομένων. Στοιχεία όπως η αξία, το σημείο και η χρονολογία απόκρυψης ακόμα και η κατάσταση διατήρησης συμβάλλουν σημαντικά στην καλύτερη κατανόηση της ιστορίας των χώρων και της πορείας των ανθρώπων. Στην περίπτωση της Εύβοιας γίνεται αναφορά σε πέντε θησαυρούς, οι οποίοι ανήκουν στους ύστερους Κλασσικούς και Ελληνιστικούς Χρόνους. Ο καθένας είναι ξεχωριστός αφού άλλοτε η ερμηνεία τους έρχεται να επιβεβαιώσει τα γνωστά από τις πηγές γεγονότα μεγάλης κλίμακας ενώ άλλοτε ανακύπτουν ερωτηματικά και οι θησαυροί αναδεικνύονται ως πρωτογενείς ιστορικές πηγές. Πρωϊμότερος χρονολογικά είναι ο θησαυρός στον ανδρώνα της οικίας ΙΙ της Ερέτριας. Σε αντίθεση με τον πλούτο της οικίας ο θησαυρός είναι ταπεινός: μισή αργυρή δραχμή Χαλκίδας (338-308 π.Χ) και εικοσιένα χαλκά του Κοινού των Ευβοέων (298/7-286/5 BC). Τα νομίσματα τα οποία αντιπροσωπεύουν κοπές αποδεκτές για συναλλαγές εντός τη πόλης της Ερέτριας φέρουν επιπλέον σημάδια φθοράς λόγω μακράς κυκλοφορίας. Εντυπωσιακός είναι αντίθετα ο θησαυρός που ήρθε στο φως στα λείψανα της Ελληνιστικής οικία που ανασκάφηκε στο οικόπεδο Ποδαρά στην Ερέτρια. Πρόκειται για έναν διπλό θησαυρό αργυρών νομισμάτων με διεθνή σύνθεση. Διπλός γιατί αποτελείται από δύο υποσύνολα: το ένα σε φθαρτό πουγκί και το άλλο σε μικρό αγγείο. Διεθνής η σύνθεση γιατί εκτός του Κοινού των Ευβοέων έχουμε αθηναϊκές κοπές και αρκετές των πρώτων διαδόχων. Με βάση την υστερότερη χρονολογικά κοπή ο θησαυρός απεκρύβει λίγο πριν τα μέσα του 3ου αι. π.Χ. Η απόκρυψη θα μπορούσε να σχετίζεται με τον Χρεμωνίδειο Πόλεμο ή ίσως με τον σφετεριστή Αλέξανδρο, γιου του Κρατερού, του οποίου το μέρος είχε την ατυχία να πάρει η Ερέτρια. Αν και οι δύο θησαυροί είναι περίπου σύγχρονοι και βρέθηκαν σε οικίες της εύπορης τάξης εντούτοις δείχνουν την ανασφάλεια του πληθυσμού λόγω συνεχών πολιτικών αναταραχών στα μέσα του 3ου αι. π.Χ. Σε τάφο στο Βασιλικό Χαλκιδας εντοπίστηκαν 49 χαλκά νομίσματα, όλα κοπές Χαλκίδας. Το σύνολο είναι εξαιρετικά ομοιογενές αφού όλα ανήκουν στην ίδια έκδοση. Ο θησαυρός μαρτυρεί οπωσδήποτε την πίστη ότι ο νεκρός θα μπορούσε να κάνει χρήση του ποσού στην μετά θάνατον ζωή. Η ίδια ομοιογένεια παρατηρείται και στον θησαυρό στο ιερό της Ίσιδας στην Ερέτρια. Πρόκειται για 352 χαλκά νομίσματα, όλα κοπές Ερέτριας που βρέθηκαν στο σηκό του ναού, βεβαιώνουν ότι τα ιερά λειτουργούσαν στην αρχαιότητα και ως τράπεζες. Είναι γνωστό δηλαδή ότι ποσά «καταθέτονταν» στα ιερά με σκοπό την καλύτερη φύλαξη αλλά και ότι τα ιερά δάνειζαν τις πόλεις. Οι δύο θησαυροί που χρονολογούνται λίγο μετά τη λεηλασία της Ερέτριας από τους Ρωμαίους το 198 π.Χ. φανερώνουν τη γρήγορη ανάκαμψη της τοπικής οικονομίας. Ο θησαυρός των 1300 νομισμάτων βρέθηκε τυχαία πολύ κοντά στην Ακρόπολη των Ωρεών. Περιείχε κοπές των δύο τελευταίων Μακεδόνων Βασιλέων: Φιλίππου Ε΄ και Περσέα. Το εύρημα ζωντανεύει την μαρτυρία του Πλουτάρχου για τη συντριβή του Ρωμαϊκού στόλου από τις δυνάμεις του Περσέα. Τα χρήματα, που αποτελούν μέρους του στρατιωτικού ταμείου, προορίζονταν για την αγορά προμηθειών για τον μακεδονικό στόλο στην αγορά των Ωρεών. Μαρτυρούν τον πλούτο μιας μεγάλης δύναμης, που εκείνη την εποχή έδινε μάχη για την ύπαρξη της. | nob |
