Situating the Paximadi towers in the Classical and Roman landscapes
Abstract
Προηγούμενες έρευνες στο ακρωτήρι της Παξιμάδας στη νότια Εύβοια έχουν αποκαλύψει περισσότερες από 150 θέσεις που κατοικούνταν από την Προϊστορική μέχρι τη Σύγχρονη Εποχή. Αυτό το άρθρο επικεντρώνεται κυρίως στην Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο, χονδρικά μεταξύ του 480 π.Χ και 500 μ.Χ., όταν οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν περίπου είκοσι πύργους που βρίσκονταν διάσπαρτοι στο ακρωτήριο. Αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι τα αρχαιολογικά στοιχεία δεν μπορούν να απομονωθούν, στόχος του παρόντος άρθρου είναι να στηριχτεί πάνω σε προηγούμενες έρευνες προκειμένου να ‘τοποθετήσει’ αυτούς τους πύργους στο ευρύτερο οικιστικό τους πλαίσιο. Χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία διάφορων λογισμικών πακέτων Συστημάτων Γεωγραφικών Πληροφοριών (GIS) για να γίνουν μετρήσεις σε πιθανές φυσικές και ορατές συνδέσεις μεταξύ των πύργων της Παξιμάδας και άλλων θέσεων χωρίς πύργους. Σε αυτό το άρθρο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της μεθόδου διάδοσης σε ζεύξη οπτικής επαφής (line of sight [LOS] analysis) και αλγόριθμοι Ανάλυσης Συμφερότερης Διαδρομής (least cost path [LCP] analysis) προκειμένου να αποδειχτούν οι διασυνδέσεις που μπορεί να υπήρχαν από την Κλασική και Ρωμαϊκή περίοδο στο ακρωτήρι της Παξιμάδας. Τα αποτελέσματα πλαισιώνονται από μια συζήτηση για τις ευρύτερες αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις πόλεις της Καρύστου και της Αθήνας.