Oppsig i nedsig. Ein studie av musikkterapi si betyding for rusmiddelavhengige ved eit lågterskeltilbod sett frå eit tverrfagleg perspektiv.

Abstract

I musikkterapi og i kvardagslege møte med rusmiddelavhengige har eg opplevd at musikk kan utgjere ein skilnad i desse menneska sine liv. Opplevingane inspirerte meg til å finne ut meir om musikkterapi med denne målgruppa. Difor oppsøkte eg eit lågterskeltilbod for rusmiddelavhengige. Dei som jobba der var positive til både å ha meg i praksis og til å vere med i forskingsprosjektet mitt. I denne oppgåva har eg utforska på kva måtar musikkterapi kan ha betyding for rusmiddelavhengige ved dette tilbodet sett frå eit tverrfagleg perspektiv. For å prøve å svare på problemstillinga gjennomførte eg eit fokusgruppeintervju med personar som jobba ved tilbodet. Gruppa bestod av ein "musikkomsorgar", ein miljøterapeut, ein frivillig, ein vernepleiar og ein musikkterapeut. Fokusgruppeintervjuet har vore hovudmetoden i forskinga. Samtidig har ei hermeneutisk tilnærming vore sentral i heile forskingsprosessen. Forskingsfunna indikerer at musikk framstå som ein helseressurs på ulike måtar for brukarane ved tilbodet. Intervjudeltakarane skildra korleis brukarane aktivt nyttar musikk i musikkterapi og i dagleglivet. Vidare peika dei ut empowerment-tenking som eit sentralt forståingsgrunnlag for musikkterapi i denne konteksten. Empirien leia meg fram mot å velje det ressursorienterte perspektivet som eit teoretisk grunnlag for fortolking. Forskingsfunna indikerer at å tenkje ressursorientert kan vere eit vilkår for musikkterapi si betyding for brukarane ved tilbodet.