«Ge[ʔ]ing be[t]er»" Accent variation and change in Inverness English

Abstract

ABSTRACT IN NORWEGIAN Denne masteroppgåva utforskar fonologisk variasjon og endring i språket i det skotske høglandet sin hovudstad, Inverness. Det er frå før utført særs få studiar i dette området av Skottland. Målet med denne studien er å undersøkje i kor stor grad det er variasjon mellom informantar, i to forskjellige aldersgrupper, med fokus på sju fonologiske variablar. I tillegg til å ha fokus på variasjon og endring, nemner studien fonologiske trekk ved Inverness-engelsk (InvEng), og undersøkjer om InvEng har vorte påverka av språkendringar i andre skotske eller britiske byar. Dette konseptet er kjend som levelling, eller utjamning, og resultata frå studien vert diskuterte i lys av dette temaet. Studien fokuserer òg på om InvEng utviklar seg meir i retning av ein standardisert variant (Scottish Standard English). Hovudbakgrunnen for oppgåva er Shuken (1984) si studie «Highlands and Islands», som er den einaste studien som, til ein viss grad, forklarar korleis høglandsdialekter er forventa å høyrast ut. Dei sju fonologiske variablane er valde ut i frå nylege trendar i endringar i skotske og britiske byar. TH-Fronting, til dømes [fɪŋk] for think, og L-Vocalisation, til dømes [mɪʊk] for milk, er London-trekk som har vorte spreidde til engelske byar. Desse trekka er òg funne i låglandsbyar i Skottland, som Edinburgh og Glasgow. T-Glottaling, til dømes [wɒʔəɻ] for water, er vanleg i Sør-England, men har tidligare òg vorte nemnd som eit skotsk aksenttrekk. The Wine-whine merger, erstatning av den tradisjonelt skotske varianten [ʍ] med [w] i wh-ord, og R-Dropping, tap av [r] etter vokalar, er døme på endringar som er nemnde i samband med nyleg utvikling i skotsk-engelsk, det same gjeld diftongisering av FACE og GOAT som tradisjonelt sett vert uttalde med monoftongane [e] og [o] i skotsk-engelsk. Resultata frå denne studien viser at i nokre tilfelle har den nye' varianten fått fotfeste i InvEng. Det er lite bruk av TH-Fronting, R- Dropping, L-Vocalisation og GOAT-diftongisering for begge aldersgruppene, men for T-Glottaling, The Wine-whine merger og FACE-diftongisering er tala mykje høgare. Dei yngste har høgast tal for dei nye variantane, men dei eldre har òg ganske stor bruk, spesielt av [ʔ] og [w]. Lite kan seiast om kjønnsvariasjonar, då det er få mannlege informantar med i studien, og resultata varierer med kvar variabel. I nokre tilfelle kan det verke som om InvEng er vorte påverka av aksentutjamning frå andre skotske og engelske byar.

ABSTRACT IN NORWEGIAN Denne masteroppgåva utforskar fonologisk variasjon og endring i språket i det skotske høglandet sin hovudstad, Inverness. Det er frå før utført særs få studiar i dette området av Skottland. Målet med denne studien er å undersøkje i kor stor grad det er variasjon mellom informantar, i to forskjellige aldersgrupper, med fokus på sju fonologiske variablar. I tillegg til å ha fokus på variasjon og endring, nemner studien fonologiske trekk ved Inverness-engelsk (InvEng), og undersøkjer om InvEng har vorte påverka av språkendringar i andre skotske eller britiske byar. Dette konseptet er kjend som levelling, eller utjamning, og resultata frå studien vert diskuterte i lys av dette temaet. Studien fokuserer òg på om InvEng utviklar seg meir i retning av ein standardisert variant (Scottish Standard English). Hovudbakgrunnen for oppgåva er Shuken (1984) si studie «Highlands and Islands», som er den einaste studien som, til ein viss grad, forklarar korleis høglandsdialekter er forventa å høyrast ut. Dei sju fonologiske variablane er valde ut i frå nylege trendar i endringar i skotske og britiske byar. TH-Fronting, til dømes [fɪŋk] for think, og L-Vocalisation, til dømes [mɪʊk] for milk, er London-trekk som har vorte spreidde til engelske byar. Desse trekka er òg funne i låglandsbyar i Skottland, som Edinburgh og Glasgow. T-Glottaling, til dømes [wɒʔəɻ] for water, er vanleg i Sør-England, men har tidligare òg vorte nemnd som eit skotsk aksenttrekk. The Wine-whine merger, erstatning av den tradisjonelt skotske varianten [ʍ] med [w] i wh-ord, og R-Dropping, tap av [r] etter vokalar, er døme på endringar som er nemnde i samband med nyleg utvikling i skotsk-engelsk, det same gjeld diftongisering av FACE og GOAT som tradisjonelt sett vert uttalde med monoftongane [e] og [o] i skotsk-engelsk. Resultata frå denne studien viser at i nokre tilfelle har den nye' varianten fått fotfeste i InvEng. Det er lite bruk av TH-Fronting, R- Dropping, L-Vocalisation og GOAT-diftongisering for begge aldersgruppene, men for T-Glottaling, The Wine-whine merger og FACE-diftongisering er tala mykje høgare. Dei yngste har høgast tal for dei nye variantane, men dei eldre har òg ganske stor bruk, spesielt av [ʔ] og [w]. Lite kan seiast om kjønnsvariasjonar, då det er få mannlege informantar med i studien, og resultata varierer med kvar variabel. I nokre tilfelle kan det verke som om InvEng er vorte påverka av aksentutjamning frå andre skotske og engelske byar.